Zaterdag 13 mei dag van de 11-meren tocht. (Na 2021, 2022 nu voor de 3e keer)

Nadat we gisterochtend wakker waren heeft Hedi de ontbijttafel gedekt. De buren (Mason, Bo en Den ) ontbijten met ons mee. Mason schoof al direct op zijn knieën ons appartement binnen. Natuurlijk wilde hij even ‘donderjagen’ op het bed. Na een gezellig ontbijt was het tijd om de verdere voorbereidingen voor de 11-meren tocht te doen. De starttijd voor de 100 km was tussen 09:00 en 10:00 uur. Ik was al na de wc geweest, en toen ik dacht “Heb ik alles?” Moest ik alsnog weer naar de wc (beetje zenuwachtig en uiteraard wil je wel ‘leeg’ zijn voordat je 100 km gaat fietsen).

Ik fietste op mijn gemak naar de startlocatie, sportcomplex “Schuttersveld” , en onderweg gingen al heel veel wielrenners dezelfde kant op. Het was een bijzonder kleurrijk geheel met al die verschillende wieleroutfits. Bij de start locatie had ik afgesproken met Hedi, Den en Bo om nog even te wachten voordat ik zou vertrekken. Het was heel leuk dat ik ben uitgezwaaid bij de start. (Zie de foto’s) 

De 100 km tocht: Het bleek dat we de wind in onze rug hadden, dat fietste lekker, al zal later in de tocht als we weer richting het noorden gaan de wind behoorlijk tegen zitten. Ik starte rustig, ten eerste om niet direct in ‘het rood’ te gaan en ten tweede kon je gewoon niet snel fietsen want er was een enorme stoet aan deelnemers, geweldig om daar tussen te fietsen. Nadat we Sneek uit waren, richting IJlst, ontstonden er steeds meer groepen, en kon ik me aansluiten achter een 6-tal fietsers die een voor mij goed tempo reden. (Zo tussen de 26 en 27 km per uur)  Daar ben ik achter blijven fietsen tot de 1e verfrissing post (tevens stempelplaats) in Warns via Heidenskipsterdijk. (30 km) Daar waren voldoende sinaasappel schijven, halve bananen, krentenbollen, je kon er je bidon weer laten vullen met sport energiedrank en tevens plek om een sanitaire stop te doen. Heel goed georganiseerd allemaal. 

Ik keek nog of dezelfde groep weer vertrok, maar die bleven een beetje hangen dus besloot ik om maar vast weer op te stappen. Een stuk voor mij waren ook weer fietsers vertrokken, dus besloot ik om  aan te zetten om te kijken of ik daar bij kon aansluiten. Dat lukte uiteindelijk en dit clubje fietste beduidend sneller, zo’n 28 , 29 en soms 30 km per uur) maar ik kon er goed achter blijven hangen. Tijdens het fietsen had ik natuurlijk prachtig uitzicht op de weidse aanblik van meren, zeilboten in de verte, de zon in één woord geweldig. Tijdens het fietsen wordt je soms ingehaald door hele snelle groepen, “ACHTER” wordt er dan luid geroepen en weet je dat je rechts moet houden. Soms heb je ook ‘tegenliggers’ op het fietspad en dan wordt er hard geroepen “VOOR”  dan ook weer goed rechts houden. Soms haal je zelf ook fietsers in, of lui die op een step de 11-meren tocht doen. Dan zie je dat degenen die voorop fietsen met de rechter arm een beweging maken dat je naar het midden van het fietspad moet. Vlakbij Trophorne (km 55) was de volgende stop met weer voldoende te eten en drinken. Hier heb ik een lekker kopje tomatensoep genomen, dus lekker wat bouillon om de ‘motor’ goed te kunnen laten draaien. Nu keerden we als het ware weer terug naar het noorden en de wind tegen was goed voelbaar, vooral op de kale stukken met veel weiland en water. (Route “it Heidenskip” met als gevatte bijnaam De Hel) Op dit stuk  kwam ik in het begin wat geïsoleerd te zitten, ik zag wel groepen in de verte, maar het duurde nogal voordat ik daar bij in de buurt geraakte, en ik werd ook voorbij gefietst door lui die als een komeet te keer gingen en die ik absoluut niet hoefde te proberen te volgen. Dus er zat niets anders op, handen in de beugels, kop naar beneden en flink tegen de wind in. De volgende stop Oudega “Margje 24” waar ze schepijs uitdeelden. Dit was op km 75, ik heb daar nog een banaan, en een paar stukjes sinaasappel gegeten. Nog even op een bankje in de zon gezeten en nog even gekletst met een mevrouw die aangaf dat de wind behoorlijk heftig was. Je hebt het dan ook zo over van alles en nog wat. Het laatste stuk zat ik achter een meneer van mijn leeftijd, die samen met zijn dochter fietste. Wind tegen maar de finish kwam in zicht en dat gaf goede moraal om nog even de laatste krachten eruit te persen. Toen, na 4 uur en 11 minuten fietste ik de dijk op richting sportcomplex “Schuttersveld” en had ik de 100 km gehaald, top gevoel. Bij de finish moest je de stempelkaart af laten stempelen en kreeg elke deelnemer een bidon met daarin een medaille. Met de stempelkaart kon je naar buiten en kreeg je een broodje hamburger 🍔 met ui en saus. Dat smaakte geweldig na zo’n tocht. Het was erg druk en gezellig bij de finish, er speelde zelfs een dweil-orkest. Nadat ik de hamburger op had aan een  tafel met lui die ik nog nooit had gezien. Had nog een heel  leuk gesprek  met enkele friese deelnemers. Daarna ben ik weer terug gefietst naar het appartement waar Hedi al met smacht op mij zat te wachten. Even zitten en napraten en daarna een douche, want het was prachtig terras weer, dus gingen we daarna naar de terrasjes. De biertjes smaakten erg goed, en we hebben het behoorlijk lang volgehouden.  S’ avonds een pizza gegeten, en daarna nog een kopje koffie in de avondzon op het terras. Al met al een heerlijke dag, voldoening over de geleverde prestatie, heel fijn dat Den, Bo en Mason er ook bij waren. En uiteraard weer een mooie paar dagen samen met Heed.