Dag 9. ‘ heen en weer’ Oberstaufen - Füssen-Oberstaufen - Natterersee dichtbij Innsbruck

Vanochtend rustig aan gedaan, van de eigenares Uta,  hoefden we geen haast te maken met het vertrek. Dus lekker op het gemak ontbijt, appartement opgeruimd, gedoucht en de tassen ingepakt. Uta kwam nog even langs om afscheid te nemen, en kletste weer 100 uit over de mooie omgeving (terecht)  en dat we beslist nog eens moesten terugkomen om nog meer “Sehigkeiten” zu überblicken.” We pakten de tassen in de auto en op weg naar Natterersee. Toen we vlakbij Füssen waren al bijna 60 km gereden, werd ik gebeld door een onbekend nummer. Hedi nam de telefoon op en het bleek de politie te zijn van Oberstaufen. Mijn pasjeshouder, met alle pasjes erin, met rijbewijs en zelfs nog 5 euro erin was op het bureau afgegeven. “We moeten terug Bonne”, zei Hedi en dat had ik even niet voorzien, maar uiteraard had Heed helemaal gelijk.

Ik was zo wie zo hartstikke blij dat de pasjes houder weer terecht was. Bij Füssen konden we van de snelweg af, en rechts omkeert naar Oberstaufen terug. Gelukkig hadden we geen files op dat moment en na goed een uur rijden waren we weer bijna in Oberstaufen.  Daar direct naar het politie bureau. Het was dezelfde wachtmeester als toen we aangifte van vermissing kwamen doen, die ons hielp. Een hele vriendelijke man en hij vertelde dat een dame in een taxi de pasjes had gevonden, op de parkeerplaats waar ik de auto had geparkeerd om broodjes te kopen. De wachtmeester berekende wat de totale aanschafwaarde zou zijn van de pasjeshouder, het vernieuwen van het rijbewijs enz, en kwam uit op zo’n 200 euro. Ik gaf aan dat ik de eerlijke vinder wel wilde belonen met een geldbedrag en stelde 20 euro voor. Dat was 10% van 200 euro en daar was hij het helemaal mee eens. Na nog een handtekening gezet te hebben dat ik de pasjeshouder weer had ontvangen was de zaak klaar. Ik bedankte de wachtmeester en we hebben eerst nog maar wat gegeten, voordat we weer op weg gingen. Bayernse Weiss Würstel met zoete mosterd en een Pretzel. Het ziet er niet uit, maar het smaakt best goed.

Tegen 14:00 uur reden we weer richting Natterersee. (175 km)  Dat verliep voorspoedig, Voorbij Füssen was het wel druk maar na wat kleine opstoppingen konden we redelijk doorrijden. We kwamen steeds door lange tunnels en wat opviel, de andere kant op, zeg maar van Oostenrijk naar Duitsland waren ellenlange files. De navigatie bracht ons feilloos op de plek. Dat was tegen 16:30 uur. Melden bij receptie, inchecken en we werden naar ons “Tiny House” gebracht door een hele vriendelijke medewerker. Het ziet er prachtig uit, zie de foto’s die Hedi alweer heeft gemaakt. Keuken met vaatwasser, Nespresso apparaat, magnetron, koelkast, gasfornuis, een mooie kleine badkamer. En dan naar boven met een ietwat lastige trap, soort van kubussen in twee rijen naast elkaar, die steeds hoger, trapsgewijs zijn gemaakt. Het huisje is gelegen naast een camping terrein, met ontzettend veel voorzieningen. 

Bij het inchecken kregen we ook een “Welcome Card” voor Innsbruck. Als je langer dan 3 dagen verblijft krijg je allerlei aanbiedingen zoals, gratis vervoer in en naar Innsbruck met een buslijn die dicht bij het terrein ligt. Gratis met alle liften in de buurt naar de hoogste plekken in de buurt zoals bijvoorbeeld de Stubaier gletsjer. Gratis bezoek aan de beroemde springschans van Innsbruck. 24 uur gratis gebruik van een Stadsfiets en nog veel meer. Voor ons voldoende te doen en te zien. Volg dus de reisblog tot de volgende!