Zondag 4 september, fietsen gehuurd, naar Pointe de Kerpenhir, via La Trinite sur Mer

Vanochtend leek het in eerste instantie een ‘strak blauwe’ dag te worden. We besloten om te gaan fietsen, in dit geval richting de baai van Auray. Het hele gebied bestaat uit inhammen van de zee en kleine vissersplaatsjes met een boulevard, een haven en heel veel terrasjes. Hedi wilde absoluut weer een fiets met accu, en die waren ruim op voorraad bij de fietsverhuurder. De route had ik van te voren bekeken, we moesten in de richting van La Trinite sur Mer. Een dorpje zo’n 5 km verderop. Ondertussen was het bewolkt, maar nog steeds een prima temperatuur om te fietsen. 

Op een mooi fietspad, dit keer ook soms helemaal voor de fietsers alleen, reden we langs de kust. Onderweg stopten we nog bij een strand waar volop werd gekite-surft. De fietsen gaven goede ondersteuning en zonder veel problemen kwamen we bij de eerste stop aan. La Trinite sur Mer  zag er gezellig uit, mooie boten in de haven, gezellige terrasjes, dus ideaal voor een kopje koffie. Nadat we de koffie op hadden, liepen we langs de vele terrasjes, het was tegen 12:00 uur en op sommige terrassen werd al begonnen met het ‘Dejeuner’, zoals ze dat hier noemen.  Ik zag een Fransman met een hele berg oesters op zijn bord en uiteraard een flesje wijn in de koeler.  We liepen langs de vele terrasjes door naar de Halle a Poissons. Mooi gebouw met heel veel soorten  verse vis, en bijzondere activiteiten. Zo zat er een oud vrouwtje met haar handen in een bak met levende garnalen. Ze zocht de ‘dooie’ exemplaren eruit en deed die in een apart bakje. Maar het bleek wel, alles was super vers hier en net uit de zee gevist.

In de haven lagen hele mooie katamarans, en op de beschrijving ernaast kon je zien dat ze met deze boten de Atlantische Oceaan opgaan om wedstrijden mee te zeilen. We liepen weer terug richting de fietsen toen Hedi voorstelde om ergens op een terrasje vis te gaan eten. Ik dacht, laat ik voor 1 keer de rol van reisleider maar afstaan. Ik kreeg het idee dat Hedi daar niet echt op zat te wachten, maar ok, afwachten  waar Hedi een plekje zou veroveren. (Ondertussen was het overal al aardig druk)  Jammer  genoeg leek een vrij plekje bij een goed uitziende  Brasserie al voorbestemd voor andere bezoekers. Hedi, nam vastberaden een plotselinge afslag bij een leegstaande tafel. Hier gingen we lunchen, dus met goede verwachtingen gingen we zitten. Ik struikelde eerst nog over een stoel die vastzat achter een tafelpoot, maar we hadden een plek. Toen de kaart werd vertoond zagen we van alles, maar vooral veel soorten Poke-bowls, maar geen vis 😩. Omdat we al een rosé hadden besteld, en een plekje hadden, bestelden  we allebei de Poke-bowl met tonijn. Soms zit het mee, maar soms zit het ook tegen, in dit geval zat het heel erg tegen. De geur van koriander overheerste enorm, zo, dat je bij elke hap het gevoel had dat je  een takje koriander in je mond schoof. NIET LEKKER! Zo zie ja maar, geef ik even de reisleiding uit handen en is het gelijk mis. We rekenden af, en hadden de Poke-bowl nog niet voor de helft leeg. De serveerster keek een beetje raar op, maar vroeg niet of het gesmaakt had. (Ik had al een hele Franse volzin in mijn hoofd met een ‘eerlijke mening’ over wat ons was voor gezet) Toen we wegliepen zag ik dat er ook nog een ongebruikt continentie lapje onder de tafel lag, waar wij hadden gezeten…..  Ik pakte snel de rol van reisleider weer op en Hedi schikte zich snel weer in de rol van “Follow the Leader” 😉

We fietsten  door naar de eindbestemming, de pointe de Kerpenhir. Een uitzichtpunt waar de Atlantische Oceaan van alle kanten is te zien, erg mooi. Na de foto sessies, gingen we weer terug  richting Carnac, maar wel via La Trinity Sur Mer, we hadden natuurlijk een beetje droge keel gekregen van al dat fietsen. En de smaak van koriander bleef maar terugkomen.   Na de tussenstop (biertje!) fietsten we weer terug, en omdat er nog tijd was, hebben we nog op een heerlijk terras bij het strand van Carnac op een lekkere launchbank gezeten. Tegen 18:00 uur brachten we de fietsen terug en gingen vervolgens naar het appartement. Nu is het tegen 19:30 uur, terwijl ik dit typ. Het is heerlijk weer buiten en we hebben de schuifdeur van het balkonnetje weer open staan. Zo dadelijk gaan we  eten, en daarna maken we ons op voor het vertrek morgenvroeg. We hebben allebei zoiets van, 3 nachten is prima, je hebt dan mooi de tijd om de omgeving en het plaatsje te leren kennen.  De volgende Airbnb  is vanochtend gereserveerd, we gaan naar Vaux-sur-Mer. 369 km verder zuidwaarts, ligt onder Rochefort nog een flink stuk ten noorden van Bordeaux. Hedi heeft vandaag al geface-timed met Jo en we treffen elkaar donderdag a.s. Groetjes en dikke kus, 👩🏼‍🏫 en 👩‍🎨