Aankomst met enkele Franse verassingen.

Woensdag 14 september de rit naar Cap d’ Agde. Voor het vertrek hebben de beide reisleiders nog overleg gehad met de andere leden van het reisgezelschap via welke route we wilden gaan. Eerst hadden we in onze gedachten dat we via de Pyreneeën zouden gaan. Dat bleek toch wel een behoorlijke omweg, en het is de vraag of het met de camper wel zo makkelijk rijden is over de colletjes van de 1e categorie (Col du Tourmalet en de  Col de Tramassel) We kozen voor de ‘veilige’ route via Toulouse. Met wat tussenstops was het goed te doen, al blijft 578 km best een aardige rit. Wel mooi was het om te zien dat we de Pyreneeën aan onze ‘rechter kant’ voorbij reden, met imposante hoogtes. Aangekomen op de camping van Cap d’ Agde vielen we van de ene in de andere verbazing. Eerst het aanmelden voor een plek op de camping bleek al bijna een “Wanpex” (=wanhopige expeditie) Ten eerste, nadat de algemene receptie was gevonden, werden we doorverwezen naar de receptie voor de camping. Wel met de mededeling, dat als we daar waren aangemeld, we weer terug moesten komen voor de verdere afhandeling. Hedi, Jo en ik liepen in de richting van de camping-receptie. Zoeken, waar zou die zijn. Daar aangekomen stonden al een aantal mensen buiten te wachten, zat er aan 1 balie een wat oudere dame, die het op haar manier, lekker op zijn Frans, allemaal heel rustig aan deed. Er waren wel 2 andere balies, maar de dames die daar zaten waren blijkbaar met hele andere belangrijke dingen bezig. En het duurde, en het duurde totdat wij aan de beurt waren. De oudere dame keek ons aan, lachte vriendelijk, hetgeen wij ook maar deden, al waren we al aardig ‘aan de kook’ van het lange wachten. Bij het inchecken werd de vraag gesteld “Bent u al eerder op deze camping geweest?”  Jo bevestigde dit en ging de vriendelijke dame op zoek in haar bestand. Uiteindelijk werd de naam niet gevonden, totdat Jo zich realiseerde dat ze een kaart had met de gegevens van Valdrome Soleil. En verdomd, gevonden in het bestand, ik kon een stille “YES”  nog maar net  binnenhouden, want Jo had ons geïnstrueerd vooral aardig te blijven, want dan bereik je meest. De dame was ook ineens veel vriendelijker en begon zelfs in het gebroken Nederlands vragen te stellen. 😩 We kregen een plattegrond mee en zouden op plaats 99 kunnen staan.

Met de incheck gegevens terug naar de eerste receptie, Gre had ondertussen al een paar keer gebeld waar we waren. Bij de eerste receptie bleek dat je nog een ‘dagkaart’ moest halen voor de camper en de auto. Wij dachten dat alles al was geregeld, maar wat bleek, de camper mocht er wel door, maar de Volvo niet. Moest weer een aparte kaart voor worden gekocht. Dus, met de Volvo maar weer terug en het lange wachten kon opnieuw beginnen. Had je al zin om een keer naar Le Cap d’Agde te gaan, bereid je dan voor op bovenstaande “Wanpex”.  UIteindelijk hadden we ook een kaart voor de Volvo, nu kon niets een succesvol vervolg meer in de weg staan. Op zoek naar camperplek 99, ik zei nog voor de grap tegen Hedi, zul je zien dat plaats 99 al bezet is, EN JA HOOR,  er stond al een andere camper. In hetzelfde straatje waren nog 2 plekken vrij, en om te voorkomen dat we weer terug moesten naar de balie, schoof Gre de camper mooi met de achterkant erin. Eerst maar even een biertje genomen om even bij te komen. 

Het vervolg, eten in het ‘naturisten dorp’, zal ik hieronder beschrijven. Diny, dat je dit nog moet lezen op jouw leeftijd, maar het is allemaal echt waar. We wandelden er naar toe, en kwamen onderweg toch al wat excentriek uitziende mensen tegen. Doorschijnende bloesjes, loshangende vesten met niets eronder, van onderen bloot en van boven een klein lederen hesje, hoge laarzen met hele korte rokjes waar ik geen slip in kon waarnemen. (Want we keken onze ogen uit natuurlijk) Het was gewoon een hele grote film, waarin iedereen graag gezien wilde worden, laten we het daar op houden. We hebben heerlijk gegeten, maar ook bij het eten dezelfde film, en wat ons opviel was dat de meeste dames een soort van doekje kregen, om op de stoel te leggen…. Hedi en Jo, allebei gekleed in een lange jurk, kregen uiteraard zo’n doekje niet. Ergens wordt er dus een beslissing genomen, wie er wel en wie er niet in aanmerking komen voor het doekje 😳

Jo is al vaker op camping in Agde geweest en liet ons de vele terrasjes, winkeltjes zien. We hebben vandaag nog veel te zien dus. Maar eerst nog even dit, we sloten af bij een terras waar een dame aan het zingen was. Een heerlijke ‘foute’ sfeer en we besloten nog maar een drankje te nemen daar. Een ober met een ‘rare’ tik, enorme mastodonten (dikke, zich moeilijk voortbewegende mensen) die toch probeerden een dansje te maken. Mooi dat dat kan natuurlijk, maar je bleef je ogen uit kijken. Toen we terug waren bij de camper nog even de tanden poetsen en naar het toilet 😱😱  Dat zag er helemaal niet schoon uit. We liepen terug, Gre was nog even bezig, en we wachten bij de camper. Toen kwam Gre ineens tussen de bosjes van een andere camper plaats uit, hij was verdwaald. Voor Vandaag hebben we 4 bedjes gereserveerd voor aan het strand. Het is strak blauw weer en het wordt 25 tot 28 graden.  Vanavond zal ik nog een stukje verder schrijven, we vermaken ons prima hier en vanavond zal het wel weer “Comedy Capers’ worden.🙄