Dag 18 Lucca, prachtige stad in Toscane. WIJ: 2036 - ZIJ. 876. / WIJ 1611 - ZIJ: 1231

Vanochtend na het ontbijt waren we er vrij snel over eens dat we naar de plaats “Lucca”  (Grappig om te vertellen dat “LUCCA”  de 2e naam is van kleinzoon MASON)  zouden gaan. Ligt op ongeveer 62 km vanaf de camping in Lerici. We waren mooi op tijd en tegen 11:00 uur reden we Lucca binnen. Wat meteen opviel was de enorme grote, lange dikke, hoge stadsmuur die rondom Lucca is gebouwd. Deze muur wordt gebruikt voor fietsers en wandelaars, en is 4,5 km lang. Lucca wordt ook wel de stad met 100 kerken genoemd, nou dat was te merken, bijna om elke bocht was er weer een gigantische kerk te zien. Bekende operaschrijver Giacomo Puccini is er geboren. Bij binnenkomst was de eerste uitdaging het vinden van een parkeerplaats. Doordat Gré zich tactisch had opgesteld vonden we dichtbij de muur een mooie plek. In Lucca zijn veel, maar dan ook echt heel veel mooie winkels. Grė en ik zochten in de eerste de beste straat een terrasje op voor een lekkere kop koffie, maar Hedi en Jo struinden al direct een schoenenzaakje binnen. Wij dachten, nou die zien we de eerste 10 minuten niet weer en dat klopte ook wel zo’n beetje. “Grė, hele mooie schoenen voor je gezien en helemaal niet duur”, riep Jo. Wij ook maar eens kijken en inderdaad, het leek of de twee oudere eigenaren gingen stoppen met de zaak of een gigantische korting gaven. Kort verhaal, uiteindelijk heb ik een paar mooie smalle Italiaanse leren schoenen gekocht. Het gaat te ver om alle winkels in te duiken, dan heb je wel 3 dagen nodig. Langzaam aan liepen we door een soort van hoofdstraat, Hedi en Jo al wat vooruit omdat Grė en ik eerst mijn schoenen naar de auto hadden gebracht. Toen Grė en ook ook de hoofdstraat weer inliepen, waren de dames in geen zijstraat of plein te vinden. We liepen door, maar we zagen ze niet. Grė belde met Jo, en wat bleek, zij waren pas  in het begin van de straat. Ik had ondertussen al gezien dat er een hele hoge toren midden in de winkelstraat was. Ik ging naar binnen en vroeg hoe hoog deze was. 217 trappen omhoog was het antwoord, Gré schrok zich rot en aan zijn reactie te zien schatte ik in dat hij niet naar boven zou gaan. Hedi en Jo leek het wel een leuk idee en met z’n drieën gingen we de vele trappen naar boven. Het was zeer de moeite waard, een prachtig uitzicht over de stad.

Ondertussen zou Gré een terrasje zoeken, na onze klimpartij konden we mooi aansluiten op het terras. We hebben daar geluncht en vervolgens gingen de meisjes weer verder op winkeltour. Wij liepen er wat achteraan, het was duidelijk dat de meiden daar niet zo van gediend waren. Ze probeerden ons te lozen, maar we lieten ons niet zo snel uit het veld slaan. We beten ons er echt in vast en als ze een winkel ingingen zochten wij een plek in de schaduw en wachtten buiten. Na een aantal keer gingen we over op een weddenschap, hoe lang duurt het wanneer ze weer naar buiten komen? Gré zei bijvoorbeeld 10 minuten, ik zei dan 18 minuten en zette gelijk de stopwatch aan. Dan was het spannend om te zien wie er gelijk had. Het werd natuurlijk een kansloze missie en uiteindelijk kwam het hoge woord eruit: “ kunnen jullie niet een terrasje pakken?” Dan spreken we wel weer ergens af. Nou oké dan maar, wij vonden een lekker terras, en heerlijk om vanaf een terras mensen te kijken. (De weddenschappen tussen Gré en mij eindigde gelijk) 

Wat we verder allemaal nog gedaan hebben is hele mooie toeristische gebouwen bekijken, mooie pleinen, nog eens een terrasje kortom heel gezellig. De score van inkopen: Jo een gilletje, spijker rok, t-shirt, Gré 3 mannenslips van intimissimi en 3 paar sokken. Hedi: een vest, blouse. Bonne: winterjas, schoenen, bodywarmer, 2 mannenslips Intimissimi. (Die mannenslips doen we standaard elke vakantie) Lucca is een prachtige stad, kun je niet in 1x alles van zien. Beslist de moeite waard. 

Nadat we terug kwamen op de camping hebben we heerlijk gebarbecued, en nadat we alles hadden opgeruimd moest er natuurlijk een klaverjas revanche worden gespeeld. Zoals boven aan het verslag al was te lezen, werd het een werkelijk verpletterende nederlaag voor Hedi en Jo. (Was ook wel de verwachting, want meestal laten wij ons niet 2x achter elkaar verslaan)  We kregen prima kaarten moet wel gezegd, tot toch wel wat ergernis bij onze tegenstanders.  Nadat de dames al een keer of 3 “NAT”  waren gegaan werd de stemming nog wat grimmiger. Hedi keek steeds minder vrolijk, Jo lachte de frustratie wat weg. Er werd steeds harder gepraat, er kwam zelfs een Italiaanse buurman vragen of het wat rustiger kon.🥱

Gré en ik gingen stug door en de uitslag was uiteindelijk WIJ 2036 tegen ZIJ 836. Hedi moest daarna even naar het toilet om bij te komen en kwam gelukkig wat opgewekter terug. “ Ik heb even koppeltje gedoken over de slagboom” 🤣 dus kom maar weer op, we doen een revanche”. Hadden ze beter niet kunnen doen, “ weer de bietenberg op” onze dames. Dit keer was de uitslag wel wat draaglijker  : WIJ: 1611 tegen ZIJ: 1231  UIteraard werd er volop gedold, grapjes gemaakt. Hedi:” Eigenlijk is klaverjassen niets voor mij. Ik kan heel moeilijk tegen verlies.”  We lieten het hier maar bij en maakten dat we het bed in kwamen. Het was al over middernacht heen. “Ciao a Tutti” tot de volgende ‘logger’.